Ενώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, το 2017 θα είναι χρονιά οικονομικής ανάπτυξης παγκοσμίως, στην Ελλάδα επικρατεί αβεβαιότητα, πολιτική αστάθεια και, εν τέλει, κατήφεια κι απογοήτευση.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του ΔΝΤ ο ρυθμός ανάπτυξης του παγκόσμιου ΑΕΠ αναμένεται να διαμορφωθεί για το 2017 στο 3,4%, από 3,1% το 2016. Και η πρόβλεψη αυτή προκύπτει από τον ρυθμό ανάπτυξης των αναδυόμενων οικονομιών. Όσον αφορά τα αντίστοιχα στοιχεία για την Ευρωζώνη, το ΑΕΠ αναμένεται να αυξηθεί κατά 1,7% το 2017 και ο πληθωρισμός να διαμορφωθεί σε 1,3%. Για 8η συνεχόμενη χρονιά η ύφεση στη χώρα μας καλά κρατεί. Και, δυστυχώς, θα συνεχίσει να υπάρχει όσο οι ζητούμενες μεταρρυθμίσεις από τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας, δεν γίνονται πραγματικότητα. Σ΄ ένα περιβάλλον πολιτικά και οικονομικά ρευστό, είμαστε μονίμως θεατές των εξελίξεων.
Θα επαναλάβω, για ακόμη μια φορά είναι η αλήθεια, ότι χωρίς ισχυρή μεταποιητική δραστηριότητα, η οποία θα παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα, η χώρα δεν μπορεί να έχει αναπτυξιακό μέλλον. Αν εξετάσουμε το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι θα δούμε ότι οι ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη διαθέτουν ισχυρή βιομηχανία. Μάλιστα, οι χώρες που διέθεταν ισχυρή μεταποιητική βάση, βίωσαν την κρίση λιγότερο έντονα, απ΄ όσο οικονομίες στις οποίες κυρίαρχο ρόλο κατείχαν το εμπόριο και οι υπηρεσίες. Είναι προφανής τεκμηρίωση που διαχρονικά λέει ότι η μεταποίηση «συντηρεί» πλήθος «δορυφορικών» επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων.
Γι΄ αυτό και επιμένουμε ότι είναι δυνατόν η μεταποίηση, από το ισχνό 8% που βρίσκεται σήμερα ως ποσοστό του ΑΕΠ, να ανέλθει, με πραγματικές μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον δραστηριοποίησής της, στο 12% μέσα στα επόμενα 5 χρόνια. Και ας μην παραβλέψουμε το γενονός ότι η βιομηχανία την εποχή της οικονομικής κρίσης εισφέρει περίπου 55 δις € στο ΑΕΠ της χώρας, διατηρεί 1,2 εκ. θέσεις εργασίας, και τροφοδοτεί τα κρατικά ταμεία με περισσότερα από 11 δις € κάθε χρόνο.
Η «αιχμή του δόρατος» για την αύξηση αυτή θα πρέπει να είναι οι ιδιωτικές επενδύσεις στη μεταποίηση. Τεχνογνωσία υπάρχει, προϊόντα με δυνατότητες να κατακτήσουν τις διεθνείς αγορές υπάρχουν, διαθέτουμε ανθρώπινο δυναμικό με υψηλά προσόντα που μπορεί να προσαρμοσθεί στα δεδομένα του ανταγωνισμού…
Τι μας λείπει; Το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον δραστηριοποίησης.
Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε με το πιθανό αποτέλεσμα των εκλογών στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, και κατά πόσο θα είναι ευνοϊκό για μας, προτείνω να κάτσουμε όλοι μαζί, πολιτεία και κοινωνικοί εταίροι, στο τραπέζι της συνεννόησης και να συμφωνήσουμε με νηφαλιότητα, τη δομή του νέου παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, η χώρα μας θα πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τη δική της βιομηχανική πολιτική, ούτως ώστε αφενός θα ενθαρρυνθούν οι αναγκαίες προσαρμογές, που πρέπει να υιοθετηθούν από τις εγχώριες επιχειρήσεις, με στόχο να τις κάνουν περισσότερο εξωστρεφείς και ανταγωνιστικές, και, αφετέρου, για να βελτιωθεί το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί η βιομηχανία.
Είναι φανερό πλέον ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, ούτε χρόνος για ανούσιες διαφωνίες για την «οπτική» της ανάπτυξης. Η ευθύνη όλων μας λέγεται «εθνική συνεννόηση για την ανάπτυξη». Αφού η ανάπτυξη αποτελεί για όλους μας ζητούμενο και κοινό τόπο, επιβάλλεται να συνεννοηθούμε και μάλιστα γρήγορα.
Μόνον με εθνική συνεννόηση και με παραμερισμό μικροκομματικών οφελών και συμφερόντων, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα.
Αν, έστω και την ύστατη ώρα, ολιγωρήσουμε, η χώρα πραγματικά θα εξακολουθήσει να είναι ουραγός και υπό κηδεμονία…
Το θέλουμε;
