Προτελευταία η Ελλάδα παγκοσμίως στη επετηρίδα για την ανταγωνιστικότητα του IMD

O Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) δημοσιοποιεί σήμερα τα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας (World Competitiveness Yearbook – WCY) του International Institute for Management Development (IMD), για το έτος 2012. Για την κάλυψη των αναγκών που προέκυψαν από τη συνεργασία του ΣΒΒΕ με το IMD, η υπεύθυνη Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Μελετών του ΣΒΒΕ συνεργάσθηκε και φέτος επιτυχώς, για ενδέκατη (11^η) μάλιστα συνεχόμενη χρονιά, με το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (Ι.Ο.Β.Ε.), το οποίο παρείχε τα μακροοικονομικά δεδομένα για την ελληνική οικονομία το 2011.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του IMD, κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους 2011 η Ελλάδα κατέλαβε την 58^η θέση στην Παγκόσμια Κατάταξη Ανταγωνιστικότητας μεταξύ των 59 χωρών που μελετώνται από το διεθνές ινστιτούτο, σημειώνοντας πτώση κατά δυο (2) θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη.

Η πτώση ήταν αναμενόμενη λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης που επικράτησε στη χώρα το 2011 λόγω της οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα ξεπερνά μόνον τη Βενεζουέλα, η οποία βρίσκεται σταθερά στην 59^η θέση της διεθνούς κατάταξης από το 2004 κ.ε..

Σύμφωνα με τη μεθοδολογία του IMD, η συνολική κατάταξη μιας χώρας, μεταξύ των 59 χωρών που συμμετέχουν στην Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας, είναι αποτέλεσμα της σύνθεσης των επιδόσεων που αυτή επιτυγχάνει στις τέσσερις επιμέρους κατηγορίες δεικτών, και συγκεκριμένα: στην «Οικονομική Αποδοτικότητα», στην «Κυβερνητική Αποτελεσματικότητα», στην «Επιχειρηματική Αποτελεσματικότητα», και, στις «Υποδομές».

Συγκεκριμένα, στις επιμέρους κατηγορίες δεικτών η κατάταξη της Ελλάδας το 2012 σε σχέση με το 2011 είναι η ακόλουθη:

1. στον τομέα της «Οικονομικής Αποδοτικότητας», η χώρα μας παρέμεινε για το 2012 στην 58^η θέση, την οποία κατείχε και στην περυσινή κατάταξη, μετά την πτώση κατά δέκα (10) θέσεις μεταξύ των ετών 2010 και 2011. Πρόκειται για την προτελευταία θέση της παγκόσμιας κατάταξης, τη χειρότερη θέση που είχε ποτέ η χώρα μας από το 1999.
2. στον τομέα της «Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας», η Ελλάδα απώλεσε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δυο (2) ακόμη θέσεις και από την 56^η το 2011, βρίσκεται πλέον στην 58^η, δηλαδή και πάλι τοποθετείται στην προτελευταία θέση της Παγκόσμιας κατάταξης, ομοίως τη χειρότερη θέση από το 2009.
3. στον τομέα της «Επιχειρηματικής Αποτελεσματικότητας», η θέση της χώρας μας επιδεινώθηκε κατά τρεις (3) θέσεις και από την 53^η το 2011 βρίσκεται πλέον στην 56^η για το 2012, δηλαδή μόλις τρεις θέσεις πριν την τελευταία χώρα της κατάταξης, και,
4. στον τομέα των «Υποδομών», η θέση της Ελλάδας επιδεινώθηκε επίσης κατά δυο (2) θέσεις, καταλαμβάνοντας για το 2012 την 34^η θέση, από την 32^η που κατείχε το 2011.

Γ] Η επεξήγηση της πτώσης της Ελλάδας και οι πέντε (5) κύριες προκλήσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικής της θέσης παγκοσμίως

Η πτώση κατά δυο (2) θέσεις της χώρας μας στην Παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας, αποτελεί φυσιολογική συνέπεια καταρχήν της αβεβαιότητας και ανασφάλειας που κυριαρχεί αναφορικά με την έξοδο ή όχι της χώρας μας από την Ευρωζώνη, και, εξ΄ αιτίας της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, η οποία δεν συνοδεύτηκε από κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.

Τη θέση της χώρας το 2012 σε σχέση με το 2010 επιδείνωσαν περαιτέρω τόσο τα άσχημα μακροοικονομικά μεγέθη, όσο, και, το κυριότερο, οι προβλέψεις για την (αρνητική) εξέλιξή τους κατά το 2012.

Ως εκ τούτου, το IMD θεωρεί ότι οι πέντε (5) κύριες προκλήσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, κατά το 2012, είναι:

1. η ταχεία προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τη μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα, ούτως ώστε να διευκολυνθεί η χώρα στην προσπάθειά της για έξοδο από την οικονομική κρίση, με παράλληλα μέτρα ανάπτυξης προς την πραγματική οικονομία,
2. η ενίσχυση της ρευστότητας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων,
3. ο εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, με στόχο τη μείωση της φοροδιαφυγής,
4. η μείωση της γραφειοκρατίας που αφορά την επιχειρηματικότητα, και,
5. η πάταξη των φαινομένων διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα και τη θέση της Ελλάδας στην εφετινή Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας του IMD, ο Πρόεδρος του ΣΒΒΕ κ. Νικόλαος Πέντζος, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«… Το μήνυμα των αποτελεσμάτων από την εφετινή θέση της Ελλάδας στην Παγκόσμια Κατάταξη Ανταγωνιστικότητας, είναι ένα και μοναδικό: αποτελεί επείγουσα, αλλά κυρίως αδήριτη ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, που θα ανασύρουν τη χώρα από το «βυθό» της παγκόσμιας αφάνειας, και θα την τοποθετήσουν και πάλι μεταξύ των αναπτυγμένων οικονομιών διεθνώς.

Γι΄ αυτό από τις επικείμενες εκλογές της 17^ης Ιουνίου πρέπει να προκύψει κυβέρνηση η οποία με αποφασιστικές κινήσεις θα άρει την ανησυχία των πολιτών και του επιχειρηματικού κόσμου, σε σχέση με το μέλλον της χώρας και την ανάπτυξη. Ενδεχόμενη δυστοκία στο σχηματισμό κυβέρνησης θα έχει ως αποτέλεσμα τη χρεοκοπία της Ελλάδας, την έξοδο της χώρας από το ευρώ και οικονομική καταστροφή για όλους μας.

Ως εκ τούτου αναμένουμε την 18^η Ιουνίου να πρυτανεύσει η ψυχραιμία, η κοινή λογική και το συμφέρον της πατρίδας μας, ούτως ώστε να σωθεί η χώρα από την καταστροφή. Η οικονομία και ο ιδιωτικός τομέας δεν αντέχουν άλλο τους ακροβατισμούς, τα πειράματα και την αναβλητικότητα. Παράταση της κρίσης θα οδηγήσει με βεβαιότητα στον πολλαπλασιασμό των λουκέτων και σε πλήρη κατάρρευση των ιδιωτικών επιχειρήσεων, με ταυτόχρονη, κατακόρυφη μάλιστα, αύξηση της ανεργίας.

Επιπλέον, και για την αντιστροφή του ήδη τεταμένου κλίματος τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο, επιβάλλεται η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει στην ενίσχυση της ρευστότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, με μέτρα που θα έχουν άμεσα θετικές επιδράσεις στην πραγματική οικονομία.

Τέλος, για τον ΣΒΒΕ ο δρόμος για την επαναφορά της χώρας στην τροχιά της ανάκαμψης είναι ένας: η Ελλάδα να δουλέψει παραγωγικά. Γι΄ αυτό, ο ΣΒΒΕ αναμένει η μεταποίηση ν΄ αποτελέσει έναν απ΄ τους κύριους πυλώνες ανάπτυξης την επόμενη μέρα, ούτως ώστε να μπει η χώρα σε φάση αναγέννησης και πραγματικής ανάπτυξης…»

Οι προτάσεις του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, έχουν δυο άξονες: την ενίσχυση της ρευστότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Ουσιαστικά έχουν τίτλο «άμεσες λύσεις για την πραγματική οικονομία».

Όσον αφορά τη ρευστότητα οι προτάσεις μας αφορούν τα ακόλουθα:

1. την άμεση πληρωμή των οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Προς τούτο θεωρούμε ότι σημαντικά ποσά από τις επόμενες δόσεις της δανειακής σύμβασης θα πρέπει να κατευθυνθούν προς την πραγματική οικονομία. Θεωρούμε ότι αφενός οποιαδήποτε άλλη πρόταση είναι μεσο- μακροπρόθεσμη, π.χ. εγγυοδοτικά ταμεία, αφετέρου ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας μετασχηματίζεται, και ώσπου να διαμορφωθεί το τοπίο ελάχιστα χρήματα θα δούμε να οδεύουν στην πραγματική οικονομία και τις επιχειρήσεις,
2. τον συμψηφισμό των οφειλών των επιχειρήσεων προς το κράτος με τις οφειλές του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, κάτι που σήμερα δεν γίνεται,
3. την άμεση επιστροφή του ΦΠΑ των εξαγωγικών επιχειρήσεων. Είναι αδιανόητο να λέμε ότι θέλουμε να ενισχύσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα βασίζεται στην εξωστρέφεια και στη διεθνοποίηση, είναι αδιανόητο να βλέπουμε τις εξαγωγικές επιχειρήσεις να αυξάνουν τη δυναμική τους συνεισφέροντας στο ΑΕΠ της χώρας, και στην πραγματικότητα να τους τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια τους, να μην μπορούν δηλαδή οι επιχειρηματίες να εξασφαλίσουν ρευστότητα, και όταν την εξασφαλίσουν να την πληρώνουν πολύ ακριβά, και,
4. την άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού ούτως ώστε να βεβαιωθούν οι οφειλές του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Δεν γίνονται βεβαιώσεις πλέον, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, δεν κοστίζουν.

Από την άλλη μεριά υπάρχει το θέμα της ανταγωνιστικότητας και για μας περιλαμβάνει τέσσερις προτεραιότητες:

1. την επιδότηση της εργασίας και όχι της ανεργίας, με την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, ούτως ώστε να διασωθούν οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας, να διατηρήσει ο εργαζόμενος το εισόδημά του, αλλά να βελτιωθεί και το κόστος των επιχειρήσεων ή τουλάχιστον ν΄ αντισταθμισθεί με τις συνεχόμενες αυξήσεις που δέχεται η βιομηχανία.
2. την εξαίρεση των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ από τον κανόνα de minimis ούτως ώστε να μπορέσει η πολιτεία να προχωρήσει στην κατά 100% επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, και σε μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις,
3. τη σταθερότητα του φορολογικού πλαισίου, το οποίο σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πλαίσιο φοροεπιδρομής, με έκτακτους φόρους που γίνονται μόνιμοι, και οι οποίοι δεν αξιοποιούνται παραγωγικά, και την προστασία των μεσαίων, αλλά κυρίως των χαμηλών εισοδημάτων, για να επιτύχουμε τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, και, τέλος,
4. η άρση – επιτέλους – των τριάντα (30) εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, που έχουμε υποσχεθεί ως χώρα στην τρόικα από το 2010.

Για το 2012, οι τρεις πιο ανταγωνιστικές χώρες παγκοσμίως είναι κατά σειρά κατάταξης: το Χονγκ – Κονγκ (στην 1^η θέση), οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) (στη 2^η θέση) και η Ελβετία (στην 3^η θέση). Παρά την οικονομική κρίση, οι ΗΠΑ παραμένουν στο επίκεντρο της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας εξ΄ αιτίας της μοναδικής οικονομικής τους δύναμης, του δυναμισμού των επιχειρήσεών τους και της ικανότητάς τους να καινοτομούν.

Οι πλέον ανταγωνιστικές οικονομίες στην Ευρώπη για το 2012, είναι κατά σειρά: η Ελβετία (στην 3^η θέση), η Σουηδία (στην 5^η θέση) και η Γερμανία (στην 9^η θέση), οι οποίες έχουν ως βασικά ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα τις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων και τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι η Ιρλανδία (στην 20^η θέση), η Ισλανδία (στην 26^η θέση) και η Ιταλία (στην 40^η θέση), εμφανίζονται ως οι χώρες της Ευρώπης που μπορούν να επιστρέψουν σε ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ αντίθετα χώρες όπως η Ισπανία (στην 39^η θέση), η Πορτογαλία (στην 41^η θέση) και η Ελλάδα (στην 58^η θέση), εξακολουθούν να μην προσελκύουν ξένες επενδύσεις, που θα τις βοηθήσουν να ανακάμψουν.

Οι αναδυόμενες οικονομίες φαίνεται ότι επηρεάζονται από τις διεθνείς εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο. Η Κίνα (στην 23^η θέση), η Ινδία (στην 35^η θέση) και η Βραζιλία (στην 46^η θέση) παρουσίασαν πτώση στη συνολική και στις επιμέρους κατατάξεις, ενώ η Ρωσία (στην 48^η θέση) βελτίωσε την παρουσία της στη διεθνή κατάταξη μόνο κατά μία θέση.

Όλες οι ασιατικές οικονομίες παρουσίασαν επίσης πτώση, με εξαίρεση το Χονγκ – Κονγκ (στην 1^η θέση), τη Μαλαισία (στην 14^η θέση) και την Κορέα (στην 22^η θέση).

Το ίδιο παρατηρείται και με τις οικονομίες της Λατινικής Αμερικής, η οποίες δοκιμάστηκαν σκληρά κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, με αποτέλεσμα όλες να παρουσιάζουν σχετική πτώση, εκτός από το Μεξικό, το οποίο καταλαμβάνει την 37^η θέση.

Οι δέκα (10) χώρες που πρωτοπορούν το 2012 παγκοσμίως, είναι:

Κατάταξη 2012	Κατάταξη 2011	Χώρα
1	1	Χονγκ Κονγκ
2	2	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
3	5	Ελβετία
4	3	Σιγκαπούρη
5	4	Σουηδία
6	7	Καναδάς
7	6	Ταϊβάν
8	13	Νορβηγία
9	10	Γερμανία
10	8	Κατάρ

 

Αντίθετα οι δέκα (10) χώρες – ουραγοί στην Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας για το 2012, είναι:

Κατάταξη 2012	Κατάταξη 2011	Χώρα
50	52	Νότια Αφρική
51	51	Σλοβενία
52	46	Κολομβία
53	50	Ρουμανία
54	55	Βουλγαρία
55	54	Αργεντινή
56	57	Ουκρανία
57	58	Κροατία
58	56	Ελλάδα
59	59	Βενεζουέλα

 

Το ένα τρίτο από τα 329 κριτήρια που εξετάζονται στο πλαίσιο της εφαρμογής της μεθοδολογίας κατάταξης των 59 χωρών με κριτήριο την ανταγωνιστικότητά τους, προέρχεται από έρευνα γνώμης μεταξύ ανωτέρων και ανωτάτων στελεχών επιχειρήσεων με έδρα τις 59 αυτές χώρες, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά κάθε χρόνο τις 4.200 άτομα. Δυο από τα κύρια συμπεράσματα της έρευνας γνώμης είναι αφενός ο διαρκώς αυξανόμενος σκεπτικισμός απέναντι στην παγκοσμιοποίηση σε αρκετές από τις 59 οικονομίες και αφετέρου η ανάγκη για οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, η παγκοσμιοποίηση φαίνεται ότι αποτελεί θετικό παράγοντα για την ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ιρλανδία, οι Σκανδιναβικές χώρες, η Χιλή, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και για πολλές ασιατικές οικονομίες. Αλλά η στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση είναι πολύ αρνητική σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρωσία, στις περισσότερες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σε ένα μέρος των χωρών της Λατινικής Αμερικής, και, το κυριότερο απ΄ όλα, στη Γαλλία.

Η στάση / ανάγκη για οικονομικές μεταρρυθμίσεις είναι περισσότερο θετική στην Ιρλανδία, στις αναδυόμενες χώρες της Ασίας, στο Κατάρ και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Ελβετία και στη Σουηδία. Αλλά η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις γίνεται περισσότερο ασθενής στην Αργεντινή, στην Τσεχία, στην Ισπανία, και, ξανά, στη Γαλλία, όπου η λιτότητα σαν μέτρο εξόδου από την ύφεση φαίνεται να είναι χειρότερη από την ίδια την ύφεση.

Δείτε επίσης:

Η εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας: οι επιδόσεις της χώρας στη συνολική κατάταξη και τις επιμέρους κατηγορίες της Παγκόσμιας Επετηρίδας για την Ανταγωνιστικότητα IMD WCY 2012 την περίοδο 2008 – 2012

Η εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας: οι επιδόσεις της χώρας στη συνολική κατάταξη και τις επιμέρους κατηγορίες της Παγκόσμιας Επετηρίδας για την Ανταγωνιστικότητα IMD WCY 2012 την περίοδο 2008 – 2012